W BLASKU MIŁOSIERDZIA

INTERNETOWE WYDANIE TYGODNIKA

Niedziela, 10 listopada 2024 r.

XXXII NIEDZIELA ZWYKŁA (B)

Kolor szat liturgicznych: zielony

Teksty liturgii Mszy św.

Ufność i ofiarność

W BLASKU MIŁOSIERDZIA

46/992 – 3 listopada 2024 r. B.

INTERNETOWE WYDANIE TYGODNIKA

Niedziela, 3 listopada 2024 r.

XXXI NIEDZIELA ZWYKŁA (B)

Kolor szat liturgicznych: zielony

Teksty liturgii Mszy św.

Największe przykazanie - prośmy o miłość.

ANTYFONA NA WEJŚCIE
Ps 38, 22-23

Nie opuszczaj mnie, Panie, *
Boże mój, nie oddalaj się ode mnie. *
Spiesz mi na pomoc, *
Panie, zbawienie moje.

WPROWADZENIE DO LITURGII

Zgromadzeni na niedzielnej Eucharystii, pragniemy otworzyć się pełniej na działanie Chrystusowej miłości, która objawia się w jego słowie i Jego pokarmie. Tutaj, na Mszy świętej, lekcji miłości, Jezus uczy nas największego i pierwszego przykazania - miłości Boga i bliźniego. Za to, że ciągle za mało kochamy, przeprośmy teraz Boga.

CHWAŁA NA WYSOKOŚCI BOGU

Chwała na wysokości Bogu, * a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty, * tylko Tyś jest Panem, * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym, w chwale Boga Ojca. * Amen.

KOLEKTA

Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; *
daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *
Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

WPROWADZENIE DO LITURGII SŁOWA

Dzisiejsza liturgia słowa podejmuje zagadnienie miłości Boga i bliźniego. Dlatego wsłuchajmy się z uwagą w natchnione teksty, by kochać Boga całym sercem, całym umysłem i ze wszystkich swoich sił, a bliźniego swego jak siebie samego.

PIERWSZE CZYTANIE
Będziesz miłował Boga z całego serca
Pwt 6, 2-6

Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu: «Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom, po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć.
Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w mleko i miód.
Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 18 (17), 2-3a. 3b-4. 47 i 51ab (R.: 2)

Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
2 Miłuję Cię, Panie, *
Mocy moja,
3 Panie, Opoko moja i Twierdzo, *
mój Wybawicielu.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
Boże, Skało moja, na którą się chronię, *
Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono.
4 Wzywam Pana, godnego chwały, *
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
47 Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka, *
niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
51 Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi *
i łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.

DRUGIE CZYTANIE
Nieprzemijające kapłaństwo
Hbr 7, 23-28

Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia: Wielu było kapłanów poprzedniego Przymierza, gdyż śmierć nie zezwalała im trwać przy życiu. Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego przystępują do Boga, bo wciąż żyje, aby się wstawiać za nimi.
Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest zobowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie. Prawo bowiem ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością, słowo zaś przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanawia arcykapłanem Syna doskonałego na wieki.

Oto słowo Boże.

AKLAMACJA PRZED EWANGELIĄ
J 14, 23

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA
Największe przykazanie
Mk 12, 28b-34

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Oto słowo Pańskie.

REFLEKSJA NAD CZYTANIAMI

Ochrona przed rozpadem

Augustyn Pelanowski OSPPE

Bywa tak, że dobrze znane prawdy poznajemy dogłębnie i olśniewająco w jakimś wyjątkowym momencie życia, który działa jak reflektor wydobywający z ciemności kształty słów i głębię ich treści. Kilka słów zamienionych z Jezusem przez uczonego w Piśmie było jak ów blask zrozumienia.

Kochać Boga sercem, to nie kochać Go w lęku, lecz kochać miłością. W tym przykazaniu nie jest napisane, że mamy Go kochać, ponieważ On nas kocha. Dlatego należy zrozumieć to przykazanie w ten sposób: kochaj Go, nawet wtedy, gdy wszystko wskazuje, że On nie ma dla Ciebie miłości. My kochamy tylko tych, którzy nas kochają, ale Bóg oczekuje od nas miłości bez interesu, bez wzajemności, miłości, która kocha zawsze. Owszem, On nas kocha nieporównywalnie wspanialszą miłością, ale kochać Go mamy nawet wtedy, gdy nic z tej miłości nie dostrzegamy na ścieżce naszego życia. Poza tym nakaz kochania nie dotyczy sfery odczuwania emocji, tylko dotyka naszej woli. Chodzi o to, byśmy chcieli Go kochać, a nie tylko czuli, że Go kochamy. Czy można sobie nakazać miłość? Tak, wtedy, gdy ktoś, kogo zamierzamy kochać, jest godny tej miłości, a nie dlatego, że nam się podoba lub jest dla nas wyjątkowo przychylny. Możemy nakazać sobie miłość w tym znaczeniu, że pragniemy poczynić wszelkie możliwe kroki, by osiągnąć szczyt miłości i nigdy nie zrezygnować z dążenia do umiłowania Boga jeszcze mocniej niż dotychczas. Całym sercem, całą duszą, całym umysłem, całą mocą! Całym, czyli całkowicie, każdym detalem naszej natury, krótko mówiąc: totalnie!

Jest w tym ukryta tajemnica również naszej integralności: kto kocha Boga tak całkowicie, sam jest zintegrowany, scalony w swej duchowości i cielesności, zharmonizowany psychicznie i fizycznie. Miłość porządkuje istnienie. Poszczególne sfery ludzkiej natury zaczynają chodzić jak w zegarku, choć człowiek nie jest maszyną! Każda sytuacja i każda chwila, każde słowo i każdy gest powinny być okazją do poszukiwania miłości Boga. Ponieważ większość ludzi tak nie żyje, dlatego większość ludzi żyje w rozsypce. Wyobraźmy sobie orła, który wpatruje się w szczyt góry, zrywa się do lotu, porzuca gniazdo, jego skrzydła harmonijnie podporządkowują się celowi lotu, podkurcza swoje szpony, by nie stawiały oporu powietrzu i ułatwiły lot, wytęża wszystkie siły, ciągle wpatrując się w cel. Wszystkie jego mięśnie i kości wykonują ruchy posłuszne jednej myśli. Jego lot jest majestatyczny, ponieważ wszystkie części jego natury mają jeden jedyny cel. Gdyby jednocześnie chciał osiągnąć szczyt góry i siedzieć w gnieździe albo polować na jakieś zwierzę, lub spać, każda z części jego ciała wykonywałaby inną czynność, niezharmonizowaną z celem. Skończyłoby się to tragicznie. Podobnie człowiek, który jest zapatrzony w szczyt miłości Boga, porządkuje każdy swój ruch i każdy zryw, by osiągnąć ten cel. Takie życie jest majestatyczne. Kiedy jednocześnie chce kochać Boga i siebie, albo zapatrzony jest w stworzenie czy też pragnie wielu obiektów na raz, upatrując w nich cel swojego życia, wtedy rozsypuje się wewnętrznie.

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

MODLITWA WIERNYCH

Do Boga, który zawsze nas kocha, nawet wówczas gdy źli jesteśmy, zanieśmy przez Chrystusa w Duchu Świętym nasze modlitwy.

Za Kościół święty, aby głosił miłość i uczył ją wypełniać.
Za papieża, aby otoczony miłością wiernych niósł ją do wszystkich ludzi.
Za biskupów i prezbiterów, aby ich życie było odzwierciedleniem miłości jedynego kapłana - Chrystusa.
Za rodziców, aby wychowali swoje dzieci do miłości wobec Boga i ludzi.
Za zmarłych (NN), aby znaleźli się w królestwie wiecznym, gdzie miłość nigdy nie ustanie.
Za nas samych, aby Pan uzdolnił nas do kochania Go całym sercem.

Boże, Ty jesteś naszym Bogiem i Twoja miłość przewyższa wszystko; błagamy Cię o pomoc, byśmy kochając Ciebie i ludzi, zasłużyli na wysłuchanie tej modlitwy. Przez Chrystusa Pana naszego.

MODLITWA NAD DARAMI

Panie, nasz Boże, niech ta Eucharystia wzniesie się do Ciebie jako Ofiara czysta *
i wyjedna nam dary Twojego miłosierdzia.
Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED PREFACJĄ

Dziękujmy za miłość, największe przykazanie Boże i największy dar Boga dla człowieka. Dziękujmy za obietnicę, że i my będziemy mogli kochać Boga całym sercem, całym umysłem i ze wszystkich sił.

PREFACJA
34. Zbawienie przez posłuszeństwo Chrystusa

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, *
Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.
W swoim miłosierdziu tak świat umiłowałeś, *
że zesłałeś nam jako Odkupiciela Twojego Syna. *
On stał się podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu, *
abyś mógł to w nas miłować, co umiłowałeś w swoim Synu. *
Przez Jego posłuszeństwo odnowiłeś przymierze, *
które zerwaliśmy przez grzeszne nieposłuszeństwo.
Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi *
wysławiamy Ciebie, z radością wołając...

ANTYFONA NA KOMUNIĘ
Ps 16, 11

Ty, Panie, ukażesz mi ścieżkę życia, *
pełnię radości przy Tobie.

MODLITWA PO KOMUNII

Panie, nasz Boże, pomnóż w nas działanie swej mocy †
i przygotuj nas swoją łaską do życia wiecznego, *
którego zadatek otrzymaliśmy w Najświętszym Sakramencie.
Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED ROZESŁANIEM

Niech Bóg umacnia nas swym błogosławieństwem, abyśmy mogli prawdziwie kochać i przez miłość ukazać, że chrześcijaństwo to nie tylko słowa, ale życie.

W BLASKU MIŁOSIERDZIA

45/991 – 1 listopada 2024 r. B.     

INTERNETOWE WYDANIE TYGODNIKA

Niedziela, 1 listopada 2024 r.

UROCZYSTOŚĆ

WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

Kolor szat liturgicznych: BIAŁY

Dzisiaj Kościół oddaje cześć wszystkim, którzy już weszli do chwały niebieskiej, a wszystkim pielgrzymującym na ziemi wskazuje drogę, która ich starszych braci zaprowadziła do świętości. Przypomina nam również prawdę o naszej wspólnocie ze świętymi, którzy otaczają nas opieką.

Teksty liturgii Mszy św.

ANTYFONA NA WEJŚCIE

 Radujmy się wszyscy w Panu, * obchodząc uroczystość ku czci Wszystkich Świętych. * Z ich uroczystości radują się Aniołowie i wychwalają Syna Bożego.

WPROWADZENIE DO LITURGII

W radosną Uroczystość Wszystkich Świętych gromadzimy się na Eucharystii, aby wspominać i modlić się do tych wszystkich, którzy przebywszy trud ziemskiego pielgrzymowania, cieszą się chwałą zbawionych w niebie. Właśnie poprzez tę eucharystyczną ofiarę, poprzez uczestnictwo w Ciele i Krwi Pańskiej pragniemy jak najpełniej zjednoczyć się z nimi i wspólnie wychwalać Dobrego Boga za cuda, jakich dokonał w ich życiu oraz za to, że nas wszystkich powołał do udziału w swojej świętości.         

CHWAŁA NA WYSOKOŚCI BOGU

Chwała na wysokości Bogu, * a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty, * tylko Tyś jest Panem, * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym, w chwale Boga Ojca. * Amen.

KOLEKTA

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty pozwalasz nam w jednej uroczystości czcić zasługi Wszystkich Świętych, † prosimy Cię, abyś dzięki wstawiennictwu tak wielu orędowników * hojnie udzielił nam upragnionego przebaczenia. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

WPROWADZENIE DO LITURGII SŁOWA

Tematem przewodnim dzisiejszej liturgii słowa jest prawda o życiu wiecznym. Św. Jan w swej proroczej wizji ukazuje nam chwałę, jaką odbiera Bóg w niebie. Otaczają Go zbawieni ze wszystkich narodów, pokoleń i języków, ci, którzy dzięki mocy Chrystusa byli zdolni wypełnić błogosławieństwa z Ewangelii. Nas także powołał Bóg do świętości i otrzymamy ją, jeśli całą nadzieję położymy w Bogu i uwierzymy w słowa, które nieustannie kieruje do nas Bóg w Kościele.

PIERWSZE CZYTANIE

Triumf wybranych

Ap 7, 2-4. 9-14

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, a mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy czoła sług Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.

Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie w Bogu naszym, Zasiadającym na tronie, i w Baranku».

A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czterech Istot żyjących, i na oblicze swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen».

A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?» I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz».

I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6 (R.: por. 6)

Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.

1          Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *

            świat cały i jego mieszkańcy.

2          Albowiem On go na morzach osadził *

            i utwierdził ponad rzekami.

Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.

3          Kto wstąpi na górę Pana, *

            kto stanie w Jego świętym miejscu?

4          Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *

            którego dusza nie lgnęła do marności.

Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.

5          On otrzyma błogosławieństwo od Pana *

            i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.

6          Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *

            którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.

DRUGIE CZYTANIE

Ujrzymy Boga takim, jakim jest

1 J 3, 1-3

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Najmilsi:

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.

Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.

Oto słowo Boże.

AKLAMACJA PRZED EWANGELIĄ

Mt 11, 28

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy,

którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Cieszcie się i radujcie,

albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie

Mt 5, 1-12a

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:

«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».

Oto słowo Pańskie.

REFLEKSJA NAD CZYTANIAMI

W drodze do nieba

ks. Leszek Smoliński

1. To my decydujemy w naszym życiu, czy chcemy być szczęśliwi. Większość ludzi sądzi, że wykształcenie, rodzina, status społeczny i pieniądze uczynią go szczęśliwym. A okazuje się, że tak się nie dzieje. Natomiast Bóg pragnie, aby człowiek upodobnił się do Niego, na ile to tylko jest możliwe. Dlatego Jezus każdego ze swoich uczniów zaprasza dziś na Górę Błogosławieństw, by otwierać ich serca na Bożą miłość, rozlaną przez Ducha Świętego. „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich…” (Mt 5,1-2). Kiedy wczytujemy się w orędzie Ewangelii, dostrzegamy w nim pewną dynamikę życia. Zakłada ona podążanie za Jezusem drogą ośmiu błogosławieństw, drogą szczęścia, drogą świętości. Jest to droga pod prąd, która jednak prowadzi do nieba. A „każdy chrześcijanin, na tyle, na ile się uświęca, staje się bardziej owocny dla świata” (Gaudete et exultate 33).

Na pytanie: „Jak można stać się dobrym chrześcijaninem?” – odpowiedź wydaje się prosta: trzeba, aby każdy – na swój sposób – czynił to, co mówi Jezus głosząc błogosławieństwa, będące swoistą „konstytucją Królestwa Bożego”. W nich zostało naszkicowane oblicze Mistrza, do którego ukazywania w życiu codziennym jesteśmy powołani (por. GE 63). Błogosławieństwa są komentarzem do przykazań Dekalogu i ich pogłębieniem. Stanowią „dowód tożsamości chrześcijanina”. Powinny więc być treścią naszego życia. Możemy nimi żyć tylko wówczas, gdy pozwolimy się prowadzić Duchowi Świętemu, który „przenika nas całą Swoją mocą i uwalnia nas od słabości egoizmu, lenistwa czy pychy” (GE 65).

2. Człowiek błogosławiony jest zanurzony w promieniach Bożej energii i otwarty na przyjęcie Bożego bogactwa. Dlatego poznaje wolę Bożą i podporządkowuje jej całe swoje życie. „Wszyscy jesteśmy powołani, by być świętymi, żyjąc z miłością i dając swe świadectwo w codziennych zajęciach, tam, gdzie każdy się znajduje” (GE 14). W realizacji Bożego wezwania do bycia świętym chodzi przede wszystkim o życie miłością i dawanie świadectwa. W jaki sposób? Żona czy mąż winni troszczyć się o siebie nawzajem, jak Chrystus troszczy się o swój Kościół. W przypadku pracownika świętość realizuje się przez uczciwe i kompetentne wypełnianie swojej pracy w służbie innym. W odniesieniu do rodziców czy dziadków świętość dotyczy uczenia dzieci naśladowania Chrystusa, zwłaszcza przez przykład własnego życia. Natomiast sprawujący władzę mają zdobywać świętość w walce o dobro i wyrzekanie się osobistych interesów na korzyść dobra wspólnego (por. GE 14).

Papież Franciszek proponuje, by uświęcać się zwyczajnie, na drodze małych gestów, jak powstrzymywanie się od złego mówienia o innych, cierpliwe i z miłością słuchanie innych, pomimo własnego zmęczenia, modlitwa na różańcu w chwili udręki, pełna miłości rozmowa na ulicy ze spotkanym ubogim (por. GE 16). Czasami Bóg zachęca nas do nowych nawróceń, by jego łaska mogła jeszcze bardziej zajaśnieć w naszym życiu, innym razem chodzi o udoskonalenie tego, co już czynimy, „żeby dokonywać zwykłych  czynów w niezwykły sposób” (GE 17). Chodzi zatem o to, aby „każdy dokonywał rozeznania własnej drogi do świętości i by dawał na niej z siebie wszystko” (James Martin SJ).

3. Jezus przypomina też każdemu z nas: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?” (Mt 16,26). Współpracując z Duchem Świętym warto też pamiętać, aby „przeżywać chwilę obecną napełniając ją miłością” (GE 17). I w ten sposób „nie stawiać granic temu, co wielkie, co lepsze i najpiękniejsze, ale jednocześnie skupiać się na tym, co małe, na codziennym zaangażowaniu” (EG 169). Ks. prof. Edward Staniek zauważa: „Kto bowiem uwierzy w Chrystusa, wchodzi w dynamizm wiary i każdego dnia winien postawić kilka kroków na drodze jej rozwoju. Są to kroki doskonalenia mądrości i miłości. […] Ten dynamizm Ewangelii promieniuje z serca człowieka wierzącego i zastanawia wszystkich, którzy się z nim spotykają. On, będąc sobą, daje świadectwo mądrości i miłości, nie myśląc o tym. […] Mądry zawsze jest solą ziemi, nawet jeśli skromnie stoi na półce w kuchni, czekając na rękę, która nada nim smak pokarmom. Jest on również światłem świata, bo autorytet mądrości jest dostrzegany w otoczeniu – ten, kto potrzebuje jego rady, podchodzi do niego i pyta”.

Jezus uświadamia nam, że jeśli nie nawrócimy się do Boga, przez odważne podjęcie wezwania z Góry Błogosławieństw, nigdy nie odczujemy szczęścia płynącego z obcowania na co dzień z Bogiem i danej szansy przemieniania świata. Będziemy jedynie oddychać powietrzem chrześcijańskim, roztaczać wizje własnych możliwości oraz zazdrościć tym, którzy zaufali Bogu na serio i dotarli niebieskiej mety. Warto więc uświadomić sobie, że nie każde zaangażowanie uświęca. Zwłaszcza, jeśli jest „pobudzane niepokojem, pychą, koniecznością pokazania się i panowania” (GE 28). I „nie jest [też] prawdą, że intensywna praca stanowi przeszkodę w życiu modlitwy. Przeszkodą jest gorączka w pracy, pospiech. Nie intensywność rozprasza, ale nieład w pracy, bałagan. Właśnie brak intensywności i ‘obijanie się’ jest przeszkodą. Nie to jest ważne, czy człowiek pracuje powoli, czy szybko, ale czy jest zwarty wewnętrznie” (o. Piotr Rostworowski).

Ludzie Ośmiu Błogosławieństw dają czytelne świadectwo, że Jezus zmartwychwstał, że Jezus żyje, a świadczą o tym konsekwencją życia i mocą Ducha Świętego. Duch Boży również dziś i do każdego z nas kieruje wezwanie: Nie udawaj świętego, tylko po prostu bądź święty! Bądź święty – czyli żyj w zażyłości z Bogiem, bądź Jego przyjacielem, bo Holy Wins – Święty zwycięża. Nie siłą, nie mocą swoją – lecz mocą Chrystusa – Zwycięzcy. A największy nasz sukces to pokładanie w Nim nadziei i wytrwałe zdążanie, aby wziąć w posiadanie królestwo, przygotowane nam od założenia świata (por. Mt 25, 34b). Aktor Dariusz Kowalski wyznaje: „Gdyby nie Chrystus, dziś leżałbym w błocie. Dla wielu mogę być ciemnogrodem, ale o tym nie myślę, bo mnie interesuje Niebo, a nie to, co o mnie mówią i myślą ludzie”.          

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

MODLITWA WIERNYCH

Przez przyczynę Wszystkich Świętych prośmy Boga, aby dał nam potrzebne łaski, a tym których Mu polecamy umacniał w dążeniu do świętości.

    Za Kościół święty, aby uobecniając w Eucharystii śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa prowadził wszystkich ludzi do świętości. R. Obdarz nas, Panie, Twoją świętością.

    Za biskupów, kapłanów, diakonów, aby ich osobista świętość stała się źródłem świętości wszystkich wiernych.

    Za wszystkie ludy i narody ziemi, które są rozdarte przez nienawiść i wojny, aby Pan przyniósł im pokój i obdarzył nadzieją wolności.

    Za cierpiących, osamotnionych, prześladowanych i żyjących w niesprawiedliwości, aby pamiętali, że ich nagroda wielka jest w niebie.

    Za tych, którzy uprzedzili nas w drodze do wieczności, aby mieli udział we wspólnocie zbawionych i świętych.

    Za nas tutaj obecnych, abyśmy przez codzienną, szarą pracę oraz modlitwę uświęcali siebie i innym pomagali w zbawieniu.

Boże, którego otacza wielka rzesza z każdego narodu, wszystkich pokoleń, ludów i języków, Ty jesteś naszym Ojcem; wysłuchaj modlitwy Twojego Kościoła i uczyń nas Twoim ludem, byśmy ze wszystkimi świętymi mogli głosić Twoją chwałę. Przez Chrystusa Pana naszego.

MODLITWA NAD DARAMI

Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie dary, które składamy na cześć wszystkich Świętych; † wierzymy, że cieszą się oni nieśmiertelnym życiem, * spraw, abyśmy doznawali ich pomocy w naszym dążeniu do Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED PREFACJĄ

Wychwalajmy Boga za rzesze świętych ze wszystkich ludów i narodów. Dziękujmy Mu za dar świętości jaki otrzymaliśmy na chrzcie świętym i za jego pełną realizację w życiu wiecznym.

PREFACJA

69. Chwała niebieskiej Jerozolimy,

naszej Matki

Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, służne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.

Dzisiaj pozwalasz nam czcić Twoje święte miasto, * niebieskie Jeruzalem, które jest naszą Matką. * W nim zgromadzeni nasi bracia i siostry * wysławiają Ciebie na wieki. * Do niego spieszymy pielgrzymując drogą wiary * i radując się z chwały wybranych członków Kościoła, * których wstawiennictwo i przykład nas umacnia.

Dlatego z niezliczoną rzeszą Świętych i Aniołów * wysławiamy Ciebie, jednym głosem wołając...

ANTYFONA NA KOMUNIĘ

Mt 5, 8-10

Błogosławieni czystego serca, * albowiem oni Boga oglądać będą. * Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, * albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. * Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, * albowiem do nich należy Królestwo niebieskie.

MODLITWA PO KOMUNII

            Boże, Tylko Ty jesteś święty i Ciebie wielbimy jako jedyne źródło świętości wszystkich zbawionych, † spraw, abyśmy z pomocą Twojej łaski osiągnęli pełnię miłości * i od Uczty eucharystycznej, która nas podtrzymuje w ziemskiej pielgrzymce, mogli przejść na ucztę w niebieskiej ojczyźnie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED ROZESŁANIEM

Umocnieni Bożym błogosławieństwem i Bożymi obietnicami oraz przykładem świętych, idźmy odpowiedzieć życiem na Boże wezwanie do świętości.

UROCZYSTE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

            K. Pan z wami.

W. I z duchem Twoim.

D. Pochylcie głowy na błogosławieństwo.

K. Bóg, który jest chwałą i radością Świętych, † pozwala wam dzisiaj obchodzić ich uroczystość, * niech wam błogosławi dzisiaj i zawsze.

W. Amen.

K. Niech wstawiennictwo Świętych uwolni was od zła obecnego, * a ich przykład niech was pociągnie do świętego życia w służbie Boga i bliźnich.

W. Amen.

K. Niech Bóg sprawi, abyście ze wszystkimi Świętymi radowali się w tej ojczyźnie, * którą przygotował dla dzieci Kościoła.

W. Amen.

K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, † i Duch Święty.

W. Amen.