luty

WZGÓRZA W BLASKU MIŁOSIERDZIA.

Teksty Liturgii Mszy św. z homilią

       5/697                   -              3 luty 2019 r.C.

3 luty 2019 r. C.

IV Niedziela Zwykła

kolor szat liturgicznych: zielony

ANTYFONA NA WEJŚCIE

Ps 106, 47

Ratuj nas Panie, nasz Boże, * i zgromadź nas z krajów pogańskich, * abyśmy wielbili święte imię Twoje * i dumni byli z Twojej chwały.

WPROWADZENIE DO LITURGII

Gromadzimy się przy ołtarzu Jezusa Chrystusa, aby zrozumieć podstawową prawdę, że jedynym Panem naszego życia, naszych nocy i dni, naszych powstań i zaśnięć jest Ten, który ukształtował człowieka już w łonie matki.

Często człowiek planuje swoją przyszłość na własny „rachunek”, bez Boga, uzurpując sobie w ten sposób prawo do własnej reżyserii życia. Chrześcijanin odrzuca dzisiaj Boga, Bóg nie jest mile widziany w życiu człowieka: w szkole, szpitalu, zakładach pracy. „Bóg jest tam nie potrzebny”- tak uważa wielu ludzi, ponieważ Jego miejsce jest w Kościele.

Również i my często ulegamy takim poglądom. Zrzucamy Boga na margines ludzkiej egzystencji, lekceważymy Jego naukę i Jego wolę, a liczą się tylko nasze interesy, które nie zawsze są zgodne z chrześcijańskimi wartościami.

Za to, że tak często Bóg nie jest na pierwszym miejscu w naszym życiu, przepraszajmy Go teraz licząc na Jego Miłość, która „nie pamięta złego”.     

Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu...

KOLEKTA

         Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy * i szczerze miłowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

WSTĘP DO LITURGII SŁOWA

Dzisiejsze czytania biblijne mogą nam nasunąć refleksję, że i my żyjemy w świecie, który coraz częściej nam się sprzeciwia i próbuje wymazać Boga, nie tylko z życia, ale i z świadomości. Świat dzisiaj nie jest przychylny chrześcijaństwu, wielu braci i sióstr – jesteśmy tego świadkami cierpi prześladowania za to, że przynależy do Jezusa Chrystusa. Również i my jesteśmy dzisiaj wezwani do heroicznego opowiedzenia się za Chrystusem i mężnego wyznawania Jego nauki.

Wsłuchajmy się w słowa samego Boga, który przychodzi po raz kolejny, aby umocnić naszą przyjaźń z Chrystusem, a jednocześnie ochronić nas przed złem, które codziennie wkrada się do ludzkiego serca.

PIERWSZE CZYTANIE

Powołanie proroka

         Jr 1, 4-5. 17-19

Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza

Za panowania Jozjasza Pan skierował do mnie następujące słowo: «Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię.

Ty zaś przepasz biodra, wstań i mów wszystko, co ci rozkażę. Nie lękaj się ich, bym cię czasem nie napełnił lękiem przed nimi.

A oto Ja czynię cię dzisiaj twierdzą warowną, kolumną żelazną i murem ze spiżu przeciw całej ziemi, przeciw królom judzkim i ich przywódcom, ich kapłanom i ludowi tej ziemi.

Będą walczyć przeciw tobie, ale nie zdołają cię zwyciężyć, gdyż Ja jestem z tobą – mówi Pan – by cię ochraniać».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 71 (70), 1-2. 3-4a. 5-6b. 15ab i 17

(R.: por. 15)

Refren: Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie.

1       W Tobie, Panie, ucieczka moja, *

        niech wstydu nie zaznam na wieki.

2       Wyzwól mnie i ratuj w Twej sprawiedliwości, *

        nakłoń ku mnie ucho i ześlij ocalenie.

Refren: Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie.

3       Bądź dla mnie skałą schronienia *

        i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,

        bo Ty jesteś moją opoką i twierdzą. *

4       Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca.

Refren: Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie.

5       Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, *

        Panie, Tobie ufam od młodości.

6       Ty byłeś moją podporą od dnia narodzin, *

        od łona matki moim opiekunem.

Refren: Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie.

15     Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość *

        i przez cały dzień Twoją pomoc.

17     Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *

        i do tej chwili głoszę Twoje cuda.

Refren: Będę wysławiał pomoc Twoją, Panie.

DRUGIE CZYTANIE

Hymn o miłości

1 Kor 12, 31 – 13, 13

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Starajcie się o większe dary, a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą.

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wiarę miał tak wielką, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał – byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże.

Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.

Miłość nigdy nie ustaje, nie jest jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.

Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne.

Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś ujrzymy twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany.

Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich jednak jest miłość.

Oto słowo Boże.

AKLAMACJA PRZED EWANGELIĄ

Por. Łk 4, 18

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,

więźniom głosił wolność.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Jezus odrzucony w Nazarecie

Łk 4, 21-30

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze:

«Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»

Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum».

I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».

Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.

Oto słowo Pańskie.

REFLEKSJA NAD CZYTANIAMI

Miłość nie zazdrości

Wszystko przecież mogło potoczyć się dobrze. Jak tylko Jezus przeczytał proroctwo Izajasza, oczy wszystkich były w Nim utkwione, wszyscy Mu przyświadczali i podziwiali Jego pełne wdzięku słowa. Po co wspominał o tych niewiernych? Wdowa z Sarepty leżącej blisko przeklętego Sydonu, pirackiego portu pełnego handlarzy niewolników i wszelkiego bałwochwalstwa, miałaby być lepsza od matek i sióstr Izraela? Albo Naaman, wódz Aramu, którego zgraje tyle razy łupiły Samarię, zabijając jej synów i porywając jej córki? Został uzdrowiony, to prawda, ale nadal oddawał pokłon w świątyni Rimmona w Damaszku. Dlaczego Bóg zechciał oczyścić właśnie jego? Dlaczego właśnie tę wdowę ocalił od śmierci głodowej, a potem wskrzesił jej syna?

Wiele podobnych myśli musiało się rodzić w głowach sąsiadów Jezusa. Może słusznie zdumiał się Natanael: „Czyż może być co dobrego z Nazaretu”. Tak czy inaczej jego mieszkańcy wygnali Jezusa, którego znali od dawna – o którym myśleli, że Go znają. Przez zawiść i zazdrość nie dali łasce przystępu do siebie. Jezus wypowiedział rodzące się w ich głowach kpiące słowa: „Lekarzu, ulecz samego siebie”. To początek misji, ale Mistrz usłyszy tę kpinę ponownie już na krzyżu: „Innych wybawiał, siebie nie może wybawić” (Mt 27,42).

Jeśli jest coś, co zamyka drogę do nieba, to jest tym na pewno zazdrość. Jest czymś prawdziwie szatańskim, bo żywi się istnieniem dobra, niszcząc je i przemieniając w przeciwieństwo. Zazdrość widzi dobro jako zło. Jej diaboliczność polega nie tyle na niszczeniu drugiego człowieka, ile na oskarżeniu samego Boga. Ma postać przewrotnego zarzucania Bogu, że jest niesprawiedliwy – że jest zły, ponieważ jest dobry.

Zazdroszczenie drugiemu Bożej łaski uznano w teologii za grzech przeciw Duchowi Świętemu, ponieważ oznacza zanegowanie łaski płynącej dla drugiego człowieka. Stąd jest zadziwiająco krótka droga do odrzucenia samego Boga, do wyrzucenia Go z miasta, ze swojego życia, tam, gdzie zwykło się tracić skazańców i tam, gdzie w końcu Jezusa zabito.

Jedyną odpowiedzią i remedium jest miłość. Ta, o której Paweł pisze, że „nie zazdrości”. Zazdrość jest przecież wykluczeniem kogoś z miłości. Nie chodzi oczywiście o wymuszanie na sobie pozytywnych uczuć, ale o akt miłości, o akt woli. Ostatecznie chodzi o to, czy chcę spotkać się z tym drugim „nielubianym” w niebie. Czy chcę spotkać pogankę z Sarepty i wojowniczego Naamana, czy wreszcie jestem gotów spędzić wieczność z mieszkańcami Nazaretu…

Łukasz Popko OP - ur. 1978, dominikanin, biblista, wykładowca w EBAF w Jerozolimie i w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie. Mieszka w Jerozolimie.       

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

MODLITWA WIERNYCH

Ożywieni słowem Chrystusa, prośmy dobrego Boga o potrzebne łaski dla nas i całego świata.

1.      Za Kościół święty, aby kierujący nim Duch ciągle odnawiał go i uświęcał. Ciebie prosimy.

2.      Za papieża Franciszka, aby jego pielgrzymka do Zjednoczonych Emiratów Arabskich przyniosła owoce. Ciebie prosimy

3.      Za biskupów, kapłanów i diakonów, aby posługa, którą sprawują umacniała ich w wierze i miłości. Ciebie prosimy.

4.      Za małżonków, aby zawsze żyli w zgodzie i wierności. Ciebie prosimy.

5.      Za zmarłych, aby cieszyli się pełnią zbawienia w gronie świętych i błogosławionych. Ciebie prosimy.

6.      Za nas samych, abyśmy w każdym czasie pamiętali, że zostaliśmy powołani przez Chrystusa do miłości. Ciebie prosimy.

Boże, wysłuchaj prośby, które z wiarą Tobie polecamy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

MODLITWA NAD DARAMI

Wszechmogący Boże, przyjmij łaskawie dary, które na znak naszego oddania składamy na Twoim ołtarzu, * i przemień je w Sakrament naszego zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED PREFACJĄ

Wyśpiewajmy Bogu pieśń dziękczynienia za Jego miłość, która była urzeczywistniona na krzyżu, a teraz po raz kolejny przychodzi do nas w „kruszynie chleba”.

PREFACJA

30. Zbawienie ludzi przez Boga-Człowieka

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże.

Poznaliśmy Twoją niezmierzoną chwałę, * gdy nam zesłałeś swojego Syna, * aby stał się człowiekiem * i wybawił nas od zguby wiecznej. * W ten sposób nasze śmiertelne człowieczeństwo * stało się narzędziem zbawienia, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając...

ANTYFONA NA KOMUNIĘ

Ps 31, 17-18

Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą, * wybaw mnie w swoim miłosierdziu. * Panie, skoro Cię wzywam, niech nie doznam zawodu.

MODLITWA PO KOMUNII

Posileni Sakramentem naszego odkupienia, prosimy Cię, Boże, † aby Pokarm, który daje życie wieczne, * umocnił nas w prawdziwej wierze. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED ROZESŁANIEM

Przyjmijmy Boże błogosławieństwo i zanieśmy je światu, który odwraca się od Boga. Bądźmy prorokami Bożej miłości we współczesnym świecie, niech również inni ludzie poznają Chrystusa przez świadectwo naszego życia.   

WZGÓRZA

W BLASKU MIŁOSIERDZIA.

Teksty Liturgii Mszy św. z homilią

       6/698                   -              10 luty 2019 r.C.

10 luty 2019 r. C.

V Niedziela Zwykła

kolor szat liturgicznych: zielony

ANTYFONA NA WEJŚCIE

Ps 95, 6-7

Przyjdźcie, uwielbiajmy Boga, *

zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył, *

albowiem On jest naszym Bogiem.

WPROWADZENIE DO LITURGII

Człowiek jest narzędziem Boga tutaj na ziemi jeśli spełnia uczynki miłości. Miłość czyni człowieka wartościowym i pięknym w dziele stworzenia.

Bóg dzięki swej dobroci, zgromadził nas dzisiaj przy źródle miłości, na Eucharystii, w której On sam jest obecny pośród swego ludu, ale również pragnie zjednoczyć się z nami poprzez słowo, Ciało i Krew.

Za nim zjednoczymy się ze Stwórcą w sakramencie miłości jaką jest Eucharystia, wyznajmy naszą grzeszność jak Piotr w dzisiejszej Ewangelii, wierząc, że tylko Bóg może przemienić smutek w radość, a grzech w łaskę.

Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu...

KOLEKTA

Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, †

a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, *

otaczaj nas zawsze swoją opieką.

Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †

który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *

Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

WSTĘP DO LITURGII SŁOWA

Każdy człowiek jest powołany przez Boga, aby realizował tutaj na ziemi przykazanie miłości. Dzisiejsza liturgia słowa ukazuje nam prawdę, że Bóg posługuje się tutaj na ziemi słabymi narzędziami, pełnymi grzechów i słabości. Tylko wiara w moc nadprzyrodzoną może sprawić, że nasza wina zostanie zmazana i zgładzony grzech.

Otwórzmy się z wiarą na słowo Boże, niech ono przemienia nasze życie, abyśmy zawsze byli zdolni do pójścia za Chrystusem.

PIERWSZE CZYTANIE

Powołanie proroka

Iz 6, 1-2a. 3-8

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł.

I wołał jeden do drugiego: «Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały». Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem.

I powiedziałem: «Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!»

Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, trzymając w ręce węgiel, który szczypcami wziął z ołtarza. Dotknął nim ust moich i rzekł: «Oto dotknęło to twoich warg, twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech».

I usłyszałem głos Pana mówiącego: «Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?» Odpowiedziałem: «Oto ja, poślij mnie!»

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 138 (137), 1b-2a. 2b-3. 4-5. 7e-8

(R.: por. 1c)

Refren: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu.

1       Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *

        bo usłyszałeś słowa ust moich.

        Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, *

2       pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

Refren: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu.

        I będę sławił Twe imię za łaskę i wierność Twoją, *

        bo ponad wszystko wywyższyłeś Twe imię i obietnicę.

3       Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *

        pomnożyłeś moc mojej duszy.

Refren: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu.

4       Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie, *

        gdy usłyszą słowa ust Twoich.

5       I będą opiewać drogi Pana: *

        «Zaprawdę, chwała Pana jest wielka!»

Refren: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu.

7       Wybawia mnie Twoja prawica. *

8       Pan za mnie wszystkiego dokona.

        Panie, Twa łaska trwa na wieki, *

        nie porzucaj dzieła rąk swoich.

Refren: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu.

DRUGIE CZYTANIE

Świadectwo Pawła

o zmartwychwstaniu Chrystusa

1 Kor 15, 1-11

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam głosiłem. Bo inaczej na próżno byście uwierzyli.

Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.

Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.

Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak uwierzyliście.

Oto słowo Boże.

AKLAMACJA PRZED EWANGELIĄ

Mt 4, 19

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pójdźcie za Mną,

a uczynię was rybakami ludzi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Zostawili wszystko i poszli za Jezusem

Łk 5, 1-11

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Pewnego razu – gdy tłum cisnął się do Jezusa, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące przy brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy.

Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!» A Szymon odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie ułowiliśmy. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci». Skoro to uczynili, zagarnęli tak wielkie mnóstwo ryb, że sieci ich zaczynały się rwać. Skinęli więc na współtowarzyszy w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.

Widząc to, Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: «Wyjdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym». I jego bowiem, i wszystkich jego towarzyszy w zdumienie wprawił połów ryb, jakiego dokonali; jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona.

A Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił». I wciągnąwszy łodzie na ląd, zostawili wszystko i poszli za Nim.

Oto słowo Pańskie.

REFLEKSJA NAD CZYTANIAMI

Kogo mam posłać? Kto by tam poszedł?

Zadajmy sobie i my pytania i poszukajmy odpowiedzi w słowie Bożym: kto się nadaje do głoszenia słowa Bożego? Czy ja - jako ochrzczony i uczeń Jezusa - mam coś do zrobienia na ten temat? Jeśli tak, to jak to robić?

Szaweł w spotkaniu z Jezusem pod Damaszkiem oślepł fizycznie (por. Dz 9). Jednak wewnętrznie, duchowo, zobaczył siebie w prawdzie. Do czasu tego spotkania myślał, że widzi jasno, co ma czynić, a faktycznie żył w ciemności, zanurzony w nienawiści. Po spotkaniu z Jezusem nazywa siebie "poronionym płodem", któremu ukazał się Pan. (1 Kor 15,8). Metafora poronionego płodu wyraża skrajną pokorę… to w nim [św. Pawle z Tarsu] ukazuje się owocność łaski Boga, który potrafi nieudanego człowieka przemienić w znakomitego apostoła… oto co Bóg uczynił z tym, który z ewangelicznego punktu widzenia mógłby zostać uznany za odpad! (Benedykt XVI, katecheza z dnia 10 IX 2008).              

Podobne doświadczenie spotkało Izajasza, który wypowiada swoje zagubienie i grzeszność wobec świętości Boga, który daje mu wizje swojej chwały. Izajasz mówi: Biada mi! Jestem zgubiony! (Iz 6,5). Jednak nie zguba i śmierć jest celem spotkania człowieka z Bogiem, ale życie i świętość! Człowiek ten uświadomił sobie jak potężna jest przepaść pomiędzy Bogiem a nim oraz jego narodem, konkretnymi ludźmi, którzy potrzebują nawrócenia. Z pośród wszystkich swoich braci i sióstr on pierwszy zostaje oczyszczony i posłany, aby głosić słowo przemiany czyli drogę powrotu do Pana.

Również św. Piotr będąc w jednej łodzi z Jezusem, "na głębinie", po wielu godzinach żmudnej bezowocnej pracy i owocnym połowie bez wielkiego wysiłku, ale w posłuszeństwie Mistrzowi doznaje wstrząsu z powodu bliskości Kogoś Świętego w swoim warsztacie pracy i mówi: Odejdź ode mnie Panie bo jestem człowiek grzeszny (Łk 5,8). Jezus nie tylko nie odchodzi, ale zaprasza Piotra do zamiany łodzi na przyjaźń z Nim, sieci na słowo Boże, a jeziorem i rybami ma się stać świat i ludzie.  

Kto więc nadaje się do głoszenia słowa Bożego? Jeśli mogli to czynić tacy grzesznicy i ludzie bardzo słabi - jak Izajasz, Paweł czy Piotr to może to czynić ty i ja. Bóg nie chce działać sam, jak niektórzy wielcy menedżerowie, którzy nikomu nie ufają i w pracy nie potrafią z nikim współpracować (R. Cantalamessa). Bóg chętnie włącza, zaprasza ludzi, aby z Nim współpracowali w tym, co ich dotyczy - ocalenia, zbawienia. Dodajmy; chętniej nawet to czyni z ludźmi słabymi, którzy doświadczyli buntu i ciemności, ale też przebaczenia i pokoju, ponieważ na nich samych widać wielkość Bożego miłosierdzia.

A jak się to ma do mnie? Do każdego z nas? Jan Paweł II powiedział: Nowe sytuacje - zarówno w Kościele, jak i życiu społecznym, ekonomicznym, politycznym i kulturalnym - domagają się dzisiaj ze szczególną siłą zaangażowania świeckich. Bierność, która zawsze była postawą nie do przyjęcia, dziś bardziej jeszcze staje się winą. Nikomu nie godzi się stać w bezczynności (Christifideles laici, Posynodalna adhortacja apostolska Jana Pawła II o powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie, p 3). I dalej jeszcze powiedział: Każdy chrześcijanin może i musi słowem oraz życiem głosić: Bóg cię kocha, Chrystus dla ciebie jest Drogą, Prawdą i Życiem! (J, 14,6) (tamże, p 34).

Jak to robić? To pytanie zarówno do kapłana jak do hurtownika zabieganego o nowy towar, stażystki i studentki, szefa łodzi rybackiej, matki, która ma małe dziecko i z czułością je wychowuje, do polityka… do każdego ochrzczonego! Czy Ewangelia o powołaniu rybaka na apostoła nie pokazuje, symbolicznie, pewnych kroków i postaw, dzięki którym każda sytuacja może być owocna w doświadczeniu i głoszeniu Jezusa i królestwa Bożego.

Najpierw Jezus poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Jezus prosi każdego z nas, abyśmy zostawili brzeg i tłum i byli z Nim sam na sam, chociażby w swoim warsztacie pracy, żebyśmy popatrzyli Mu w oczy i posłuchali… wsłuchali się w serce. Wsłuchując się w siebie, w sumienie, usłyszeli Jego natchnienia, co On ma nam do powiedzenia. Jezus może tak jak do Piotra z czasem zaprosić nas do wypłynięcia na głębię… Na głębi polecenia wydaje Pan. Kiedy nauczysz się być w ciszy, modlić, słuchać - nie bój się przyjąć poleceń, które uczynią Twoją pracę i posługę bardziej owocną, ponieważ pochodzą od Niego. Uważaj, nie lękaj się, bo jednym z doświadczeń "wypłynięcia na głębię" jest doświadczenie grzeszności, niegodności, trwoga i lęk. To jest spotkanie z Bogiem Świętym! Ostatecznie jednak chodzi nie o strach, ale o przyjęcie nowego posłania - słowa - przekonania - postawy, dla Ciebie i innych. Choć to jest trudne to zawsze owocne.

Każdy ochrzczony nie tylko nadaje się, ale jest wezwany do współpracy z Jezusem w ratowaniu świata i grzeszników. Powołanie Piotra pokazuje nam symbolicznie drogę do codziennego stawania się apostołem Jezusa. Nie dzieje się to naszą mocą, ale przez skruchę i pokorę w spotkaniu z Panem otrzymuję Jego Słowo i Ducha czyli najowocniejsze narzędzia łaski.

Zdaje się, że głos Pana ze świątyni ciągle brzmi: Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł? Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie! (Iz 6,8). Co Ty odpowiadasz?

Andrzej Prugar OFMConv  

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

MODLITWA WIERNYCH

Skierujmy nasze modlitwy do Mistrza naszego życia, do Pana Jezusa Chrystusa. On jest naszym Światłem. (po każdym wezwaniu chwila ciszy)

1.      Za sługi Kościoła, którym powierzono urzędy i odpowiedzialność.

2.      Za polityków, którzy z woli wyborców otrzymali władzę w naszym państwie.

3.      Za prywatnych przedsiębiorców, kierujących swoimi firmami w niesprzyjających warunkach.

4.      Za chorych i cierpiących, którzy uginają się pod jarzmem Krzyża i żyją z nadziei.

5.      Za tych wszystkich, którzy troszczą się o bezpieczeństwo innych ludzi.

6.      Za tych, których praca służy nam w sposób niedostrzegalny.

Miłosierny Boże, Ty wiesz, jak bardzo jest nam potrzebna Twoja łaska. Bądź nam Obrońcą na naszych drogach i ratuj nas przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

MODLITWA NAD DARAMI

Panie, nasz Boże,

Ty stworzyłeś chleb i wino, aby podtrzymywały nasze życie doczesne, *

spraw, niech one staną się dla nas Sakramentem dającym życie wieczne.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED PREFACJĄ

Cześć i chwała Bogu, naszemu Ojcu, który wszelką nędzę na tej ziemi polecił naszej miłości, abyśmy porzucili wszystko i poszli za Nim, obdarowując Go w braciach uczynkami miłości.

PREFACJA

31. Dzieje zbawienia

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, *

abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, *

Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, *

przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

On przez narodzenie z Maryi Dziewicy *

obdarzył ludzkość nową młodością, *

przez swoją mękę zgładził nasze grzechy, *

przez powstanie z martwych *

dał nam dostęp do życia wiecznego, *

a wstępując do Ciebie, Ojcze, *

otworzył nam bramy nieba.

Dlatego z chórami Aniołów i Świętych, *

głosimy Twoją chwałę, *

razem z nimi wołając...

ANTYFONA NA KOMUNIĘ

Ps 107, 8-9

Niech dziękują Panu za Jego dobroć, *

za Jego cuda dla synów ludzkich, *

bo głodnego nasycił, *

a łaknącego napełnił dobrami.

MODLITWA PO KOMUNII

Boże,

Ty pozwalasz nam spożywać jeden Chleb eucharystyczny i pić z jednego Kielicha, † prosimy Cię, daj nam prowadzić takie życie, *

abyśmy zjednoczeni w Chrystusie, z radością przyczyniali się do zbawienia świata. Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED ROZESŁANIEM

Wierność powołaniu Chrystusowemu w kapłaństwie, w życiu zakonnym, małżeńskim, rodzinnym, czy samotnym musi opierać się na miłości do Stwórcy i do braci. Wtedy możemy być pewni, że Bóg nie pozostawi nas samych na drogach naszego życia.

Przyjmijmy błogosławieństwo Boże, niech ono wleje w nasze serca nadprzyrodzoną Miłość, abyśmy byli choć trochę podobni do Chrystusa.