50/996 – 1 grudnia 2024 r. B.

---

INTERNETOWE WYDANIE TYGODNIKA

 

 

 

 

 

 

Zapalamy pierwszą świecę, abyśmy w szkole Adwentu weszli w czas łaski.

Przed aktem pokuty, jeśli celebrans uzna za stosowne, można zapalić pierwszą świecę Adwentu. Przewodniczący może użyć tych lub podobnych słów:

Umiłowani przez Pana bracia i siostry,

rozpoczynamy naszą pielgrzymkę przez Adwent.

Niech będzie ona czasem rozpamiętywania, poprzez gesty i słowa liturgii, przyjścia Pana do ludzi.

Punkty i etapy naszego pielgrzymowania

będzie wyznaczał wieniec adwentowy,

przypominający nadzieje i oczekiwania

ludzi potrzebujących obecności Pana, który przybywa, by nawiedzić swój lud.

Zapalamy pierwszą świecę, abyśmy w szkole Adwentu

weszli w czas łaski

i z radością powitali wejście Boga w naszą historię.

Celebrans zapala pierwszą świecę. Zgromadzeni mogą zaśpiewać w tym momencie odpowiednią pieśń. Może to być na przykład "Słychać głos strażnika w dali" (Exsultate Deo, 393).

Zapalając światło celebrans mówi:

Panie, Ty oświecasz człowieka zagubionego w ciemności światłem swojego narodzenia, niech ten hojny dar nie pozwoli nam zginąć wśród niebezpieczeństw, ale niech Twoje przyjście wyzwoli nas od zła, o Synu Boży, który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen

(liturgia ambrozjańska)

Ps 25, 1-3

Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę, *

Tobie ufam, Boże, niech zawód mnie nie spotka. *

Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną, *

nikt bowiem, kto Ci zawierzył, *

nie będzie zawstydzony.

 

 

Gromadzimy się przy ołtarzu Pana w pierwszym dniu świątecznym roku kościelnego. Rozpoczynamy nowy okres liturgiczny, w którym w sposób szczególny nastawieni jesteśmy na kolejne przyjście naszego Mistrza i Pana: Jezusa Chrystusa.

Raz już to przyjście miało miejsce, miało ono wymiar historyczny, kiedy Jezus przyjął ciało z Najświętszej Maryi Panny i za sprawą Ducha Świętego narodził się jako człowiek w Betlejem.

Drugie przyjście Jezusa, na które czekamy, będzie miało wymiar eschatologiczny – po raz drugi Chrystus przyjdzie przy końcu czasów, aby dokonać sądu nad światem.

Prośmy Boga, aby ten dzień przyjścia nie zaskoczył nas jak złodziej, ale abyśmy z niegasnącymi światłami wiary i rozpasanymi biodrami, czekali na Pana.

Za wszelkie słabości, grzechy i zaniedbania przeprośmy Boga na początku tej Mszy Świętej. 

 

 

 

            Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez dobre uczynki

przygotowali się na spotkanie przychodzącego Chrystusa, †

a w dniu sądu, zaliczeni do Jego wybranych, *

mogli posiąść Królestwo niebieskie.

Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †

który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *

Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

 

 

Liturgia Słowa koncentruje się na powtórnym przyjściu Chrystusa na ziemię. Teksty biblijne wzywają nas do czuwania i modlitwy, bo przyjście Pana jest bliskie.

Z wiarą wsłuchajmy się w proklamowane do nas słowo, poprzez które przychodzi Pan, który okazuje nam swoją łaskę i daje zbawienie.

 

 

Potomek Dawida będzie wymierzał sprawiedliwość

Jr 33, 14-16

Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza

Tak mówi Pan:

«Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu.

W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomstwo sprawiedliwe; będzie wymierzać prawo i sprawiedliwość na ziemi.

W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie trwać bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: Pan naszą sprawiedliwością».

 

 

 

            Ps 25 (24), 4-5. 8-9. 10 i 14 (R.: por. 1b)

Refren: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.

4          Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *

            naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

5          Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, *

            Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Refren: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.

8          Dobry jest Pan i łaskawy, *

            dlatego wskazuje drogę grzesznikom.

9          Pomaga pokornym czynić dobrze, *

            uczy ubogich dróg swoich.

Refren: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.

10       Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *

            dla strzegących Jego praw i przymierza.

14       Bóg powierza swe zamiary swoim czcicielom *

            i objawia im swoje przymierze.

Refren: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.

           

 

Utwierdzenie w świętości na przyjście Chrystusa

1 Tes 3, 12 – 4, 2

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan

Bracia:

Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały w nienagannej świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego, Jezusa, wraz ze wszystkimi Jego świętymi.

Na koniec, bracia, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie: zgodnie z tym, co od nas przejęliście o sposobie postępowania i podobania się Bogu – jak już zresztą postępujecie – stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam w imię Pana Jezusa.

 

 

 

            Ps 85 (84), 8

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Okaż nam, Panie, łaskę swoją

i daj nam swoje zbawienie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

 

 

Oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa

Łk 21, 25-28. 34-36

 

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.

Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.

Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».

 

 

 

 

W nasze ziemskie życie jest wpisane „oczekiwanie”. Ciągle na kogoś albo na coś czekamy. Oczekiwanie dotyczy również naszej kondycji duchowej. Jest to postawa wyjątkowo aktualna w Adwencie, który przygotowuje nas na przyjście Pana w łaskach Świąt Jego Narodzenia oraz na Jego powtórne przyjście przy końcu czasów. Ten sam Pan, który narodził się w Betlejem, „powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych”, jak wyznajemy w Credo. A wtedy „triumf Boga nad buntem zła przyjmie formę Sądu Ostatecznego, po ostatnim wstrząsie kosmicznym tego świata, który przemija” (KKK 677).

Ewangelista Łukasz przywołuje zapowiedź Jezusa, że pośród wielu przerażających znaków, które się pojawią, jeden przyćmi je wszystkie: objawienie się Jego jako Pana chwały. „Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą”. Dla uczniów Jezusa nie będzie to dzień lęku, ale ufności. Aby przyjąć postawę ufności w dniu ostatecznym wymaga to przygotowania i przemiany naszego życia. Dlatego w Adwencie musimy wcielić w życie zalecenie samego Jezusa: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe […] Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym”.

Przyjście Boga do nas jest wielkim wydarzeniem. Dlatego samo oczekiwanie na Pana zakłada naszą gotowość na spotkanie z Nim. Temu ma służyć nasza czujność i prośba słowami Psalmisty: „Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami”. Wszystko po to, żebyśmy stawali się „coraz doskonalszymi” na przyjście Pana, odnieśli zwycięstwo nad sobą oraz uporządkowali swoje życie. Na co według wskazówek Jezusa musimy zwrócić uwagę? Chodzi o czujność i rozwój modlitwy, abyśmy wskutek nieumiarkowania nie ulegli ociężałości serca, swoistej znieczulicy na sprawy Boże, a zatrzymali się jedynie na troskach doczesnych.

Patrzymy każdego dnia na niepewne ludzkie oczekiwania: żeby przedłużyć umowę o pracę, spotkać się z najbliższymi, doświadczyć zrozumienia czy otrzymać godziwą zapłatę za swój wysiłek. Uświadamiamy sobie również, że jako chrześcijanie przesuwamy się w kolejce do spotkania z zapowiadanym przez proroków Oblubieńcem. I niecierpliwie oczekujemy, mając świadomość, że Jezus chce się z nami spotkać, a dla każdego z nas ma dobrą wiadomość. Potrzeba nam więc autentyczności i głębi w tym spotkaniu, a nie drogi na skróty. Rozpoczynając nowy rok kościelny i liturgiczny, bądźmy w szczególny sposób świadkami konkretnych gestów miłosierdzia wobec bliźnich. Podejmijmy pracę nad budzeniem czujności serca, porządkowaniem swoich pragnień, złych przyzwyczajeń czy przewrotnych myśli, nad eliminowaniem zaniedbań. Niech pomocą w otwarciu na kolejne łaski, jakie Bóg przygotował dla nas, staną się: medytacja tekstów biblijnych, poranne roraty, adwentowe ćwiczenia duchowe i dobrze przygotowana spowiedź.

Jak śpiewają „Siewcy Lednicy”:

Nasze oczekiwanie na Ciebie Panie nie ustanie.

Usłysz nasze wołanie. Idziemy Tobie na spotkanie.

I tęsknie prosimy z ufnością: Przyjdź, Panie Jezu!

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

 

 

Do Jezusa naszego Mistrza i Pana zanieśmy pokorne prośby:

 Po każdym wezwaniu będziemy powtarzać: Przybądź, Panie Jezu!

    Chryste, nieprzemijająca światłości, obudź z uśpienia naszą wiarę.

    Panie, w Tobie żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, przyjdź i naucz nas, że Twoją jesteśmy własnością.

    Jezu, usuń swoją mocą podziały z nienawiści wznoszące się między narodami i spraw, niech ludzie kroczą drogami zgody i miłości.

    Lekarzu duszy i ciała, ulecz chorych i cierpiących, którzy dźwigają ciężar choroby od wielu lat.

    Pamiętaj, Panie Jezu Chryste, o wszystkich ludziach, którzy żyli od początku świata i w Tobie pokładali nadzieję.

    Źródło Miłosierdzia, okaż litość nam, gdy przyjdziesz sądzić żywych i umarłych.

Jezu, ucieczko nasza i mocy, wysłuchaj łaskawie prośby i błagania ludu, który z ufnością i pokorą Cię prosi. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

           

 

 

            Panie, nasz Boże, przyjmij te dary, które otrzymaliśmy dzięki Twojej dobroci, † Ty nam je dałeś, abyśmy mogli odprawiać eucharystyczną Ofiarę, *

spraw, aby ona stała się dla nas zadatkiem wiecznego zbawienia.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

 

 

Za chwilę chleb i wino przyniesione przez nas w darze staną się prawdziwym Ciałem i Krwią Chrystusa Pana. Starajmy się obudzić naszą wiarę i przygotować do godnego przyjęcia Jezusa w Najświętszym Sakramencie.

 

 

1. Dwa przyjścia Chrystusa

            Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *

abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, *

Panie, Ojcze, święty, wszechmogący, wieczny Boże, *

przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze *

spełnił Twoje odwieczne postanowienie, *

a nam otworzył drogę wiecznego zbawienia. *

On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały, *

aby nam udzielić obiecanych darów, *

których, czuwając, z ufnością oczekujemy.

Dlatego z Aniołami i Archaniołami, *

i z wszystkimi chórami niebios *

głosimy Twoją chwałę, *

razem z nimi wołając...

 

 

Ps 85, 13

Pan obdarzy błogosławieństwem, *

a nasza ziemia wyda swój owoc.

 

 

            Boże, nasz Ojcze, niech owocny będzie dla nas udział w tym Sakramencie, † przez który nas, pielgrzymujących na ziemi, podtrzymujesz w drodze do nieba *

 i uczysz całym sercem miłować to, co wieczne.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

 

 

Spotkaliśmy się z Chrystusem na tej Eucharystii, słuchaliśmy słowa Bożego skierowanego do nas i przyjęliśmy Pana w Komunii świętej. Idźmy teraz do swoich domów i codziennych obowiązków, świadcząc o tym, że Jezus jest blisko i niebawem przybędzie. Niech w głoszeniu tej prawdy, umacnia nas Boże błogosławieństwo.

 

 

            K. Pan z wami.

W. I z duchem Twoim.

D. Pochylcie głowy na błogosławieństwo.

K. Wszechmogący i miłosierny Bóg daje wam łaskę, dzięki której z wiarą wspominacie pierwsze przyjście Jego Syna † i oczekujecie Jego przyjścia w chwale; * niech was oświeci światłem przychodzącego Zbawiciela i obdarzy swoim błogosławieństwem.

W. Amen.

K. Niech w tym życiu Bóg da wam stałość w wierze, † radość w nadziei * i gorliwość w pełnieniu uczynków miłości.

W. Amen.

K. Radujecie się z przyjścia Odkupiciela w ludzkim ciele, † niech On da wam radość z udziału w życiu wiecznym, * gdy powtórnie przyjdzie w chwale.

W. Amen.

K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, † i Duch Święty.

W. Amen.