luty 2022 r.

WZGÓRZA W BLASKU

MIŁOSIERDZIA

Teksty Liturgii Mszy św. z homilią

10/860                   -     27 lutego 2022 r. C.

VIII Niedziela Zwykła

27 lutego 2022 r. C.

Teksty liturgii Mszy św.

Kolor szat liturgicznych: zielony      

ANTYFONA NA WEJŚCIE

Ps 18, 19-20

Pan jest moim obrońcą. *

Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, *

ocalił mnie, gdyż mnie miłuje.

WPROWADZENIE DO LITURGII

Wśród naszych trosk doczesnych, w ten święty dzień, pamiątkę zmartwychwstania, przychodzimy na Mszę świętą, bo jesteśmy pewni, że Bóg troszczy się o nas, chce naszego dobra i nigdy nas nie opuści. Niech więc ta Najświętsza Ofiara będzie znakiem naszej ufności wobec Boga, który w swym ręku ma nasze losy i wie, czego nam potrzeba do życia duchowego i doczesnego.         

Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu...

CHWAŁA NA WYSOKOŚCI BOGU

KOLEKTA

WPROWADZENIE DO LITURGII SŁOWA

Dzisiejsza liturgia słowa podkreśla, że wszyscy uczniowie Chrystusa muszą być dobrymi nauczycielami ludzi, W ich życiu powinna panować harmonia między słowem a czynem, powinni nie tylko słuchać Pana, lecz również czynić Jego wolę.

PIERWSZE CZYTANIE

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

DRUGIE CZYTANIE

Przez Chrystusa zwyciężamy śmierć

1 Kor 15, 54b-58

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Kiedy już to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: «Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?» Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

Przeto, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.

Oto słowo Boże.

AKLAMACJA PRZED EWANGELIĄ

EWANGELIA

Z obfitości serca mówią usta

Łk 6, 39-45

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus opowiedział uczniom przypowieść:

«Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?

Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel.

Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, podczas gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka brata swego.

Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by dobry owoc wydawało. Po własnym owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia, ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta».

Oto słowo Pańskie.

REFLEKSJA NAD CZYTANIAMI

Wskazówki Jezusa

ks. Wojciech Węgrzyniak

Gdy słucham tego fragmentu Ewangelii, przypomina mi się scena z Jerozolimy, kiedy dwóch niewidomych ludzi szło pod rękę, jeden trzymał drugiego, a w wolnej ręce każdy miał laskę, mogli więc spokojnie i bezpiecznie się poruszać. Kiedy widziałem ich po raz pierwszy, wydawało mi się to takie kuriozalne, bo wbrew temu, o czym mówił Jezus. Jezus powiedział, że niewidomy nie może prowadzić niewidomego, bo wpadną w dół. A jednak tak się nie stanie, gdyż mają pomoc, która sprawia, że idą właściwą drogą. Ale w czasach Jezusa takich lasek nie było.

Pora wrócić na płaszczyznę rozumowania Jezusa: sprawa jest prosta – jedna osoba może być niewidoma, natomiast druga musi widzieć. Jeżeli ja w życiu czegoś nie widzę, to muszę się trzymać ludzi, którzy coś widzą, bo inaczej wszyscy się pozabijamy. Muszę w życiu bardzo dbać o to, żeby widzieć. Jeżeli nie widzę, a przez brak widzenia rozumie się brak objawienia Bożego, brak pewności, że Bóg mnie prowadzi, brak światła Bożego – bo czasem w życiu są takie momenty, że rzeczywiście otacza nas ciemność – wtedy muszę mieć przewodnika, drugą osobę, bo inaczej siebie zniszczę. Stąd podstawowe pytania: Z kim w życiu chodzę? Kto jest moim przewodnikiem? Czy mam takich ludzi, co do których jestem pewny, że oni rzeczywiście widzą, a nie są niewidomi?

Druga sprawa dotyczy dbania o siebie. W powiedzeniu, że najpierw trzeba usunąć belkę z własnego oka, żeby móc usunąć drzazgę z oka swego brata, jest jakaś niesamowita troska o to, żeby się zająć sobą. Ty wyjmij to, co masz w swoim oku, bo najprawdopodobniej jest to coś większego niż u brata. I zajmij się tą drugą osobą, ale najpierw zajmij się sobą.

To jest bardzo aktualne, że my chcielibyśmy wszystkich naprawiać, wyciągać nie tylko drzazgę, ale nawet coś, czego nie ma, ale zapominamy o sobie. Człowiek w życiu ma za zadanie naprawić przede wszystkim siebie, nawrócić samego siebie, być doskonałym. Zostaw innych innym albo pomóż im dopiero wtedy, kiedy ty będziesz doskonały. Oczywiście nie da się być doskonałym absolutnie, ale jest to niesamowite wezwanie, że musisz bardzo, bardzo dbać o siebie, zanim będziesz miał czelność drugiemu zwracać uwagę.

I trzecia sprawa: po owocach ich poznacie. Jezus genialnie pokazuje: ludzie kochani, popatrzcie, jeżeli owoc jest dobry, to i drzewo jest dobre. Wy nie koncentrujcie się na tym, jakie to jest drzewo, wy nie koncentrujcie się na tym, jaki to jest człowiek, ale na tym, co on mówi. Po słowach i po czynach poznacie człowieka. Musimy bardzo uważać, bo nieraz klasyfikujemy ludzi. Ten jest taki, bo ładnie wygląda; ten jest taki, bo pochodzi z dobrej rodziny; ten się modli, to widocznie jest w porządku; ten chodzi do kościoła, to jest w porządku; ten ma ślub, to jest w porządku, albo ten... Nie, musimy patrzeć na owoce. Owszem, owocami są Msza Święta, ślub, nieraz też miłość, pokój, radość. Musimy jednak uważać, żeby nie dojść do takiej fiksacji, że człowiek chodzi do kościoła, modli się, spełnia przykazania, ale naprawdę jest chamem, i to takim, z którym się nie da żyć. Czy to jest dobry owoc? Nie, to jest owoc, który świadczy, że drzewo jest złe. Ostatecznie zawsze patrzmy na owoce. A co to znaczy? Że to wszystko, co ja w życiu mam, czym żyję, w czym uczestniczę, jest tylko środkiem do owocowania. Czyli jeżeli Kościół, wiara, Msza Święta, drugi człowiek, Pismo Święte pomagają mi kochać bardziej siebie, drugiego człowieka i Pana Boga, to znaczy, że to był dobry środek. A jeżeli nie, to muszę przemyśleć sprawę. Ostatecznie zawsze chodzi o owoce, a nie tylko o to, żeby być sobie (albo nawet nie sobie) drzewem.

Andrzej Macura – „wiara.pl”         

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

MODLITWA POWSZECHNA

MODLITWA NAD DARAMI

PRZED PREFACJĄ

Eucharystia to dziękczynienie za Boże dary i zbawienie. Dziękujmy więc Bogu za Chrystusa, najlepszego Nauczyciela.

PREFACJA

ANTYFONA NA KOMUNIĘ

PRZED ROZESŁANIEM

Przyjmijmy Boże błogosławieństwo, aby nasze apostolskie dzieło przyniosło owoce.