styczeń 2022 r.

WZGÓRZA W BLASKU

MIŁOSIERDZIA

Teksty Liturgii Mszy św. z homilią

54/855                   -     23 stycznia 2022 r. C.

III Niedziela Zwykła

23 stycznia 2022 r. C.

Teksty liturgii Mszy św.

Kolor szat liturgicznych: zielony      

ANTYFONA NA WEJŚCIE

            Ps 96, 1. 6

Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała. *

Przed Nim kroczą majestat i piękno, *

a potęga i blask w Jego świątyni.

WPROWADZENIE DO LITURGII

            Jesteśmy pielgrzymami na tym świecie. Bóg przypomina nam nieustannie, że ziemia do zamieszkania i wolność są dane człowiekowi po to, aby ciesząc się życiem, czcił swego Boga.

W naszym życiu sprawy kultu, tak wiele razy są spychane na margines ludzkiej egzystencji. Wielu tłumaczy się, że brak czasu na codzienną modlitwę, niedzielną Mszę św., czy praktyki spowiedzi.

Wiemy, że i nasza wierność, w wyniku ludzkiej słabości, wygląda różnie, że czasem tracimy zdolność rozróżniania między dobrem a złem. Dlatego w duchu pokory i z sercem skruszonym stańmy przed Panem, abyśmy podczas tej Eucharystii, nie tylko oddali należny kult Bogu, ale zaprosili Go do naszego życia.

Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu...

KOLEKTA

Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, † abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna, *

mogli obfitować w dobre uczynki.

Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, †

który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, *

Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

WSTĘP DO LITURGII SŁOWA

Liturgia Słowa zaprasza nas dzisiaj do odnowienia przymierza z Bogiem, który gotów jest zapomnieć naszą szarą przeszłość i grzeszność, po to aby człowiek, mając ziemię i wolność, mógł Go czcić, nie tylko wargami, ale i czynami – żyjąc zgodnie z Jego przykazaniami.

Otwórzmy serca na Słowa Pisma, które spełniły się na Chrystusie.

PIERWSZE CZYTANIE

Czytanie Prawa Bożego

Ne 8, 2-4a. 5-6. 8-10

Czytanie z Księgi Nehemiasza

Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.

Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu – znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi.

Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

            Ps 19 (18), 8-9. 10 i 15 (por. J 6, 63c)

Refren: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.

8          Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *

           świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.

9          Jego słuszne nakazy radują serce, *

           jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Refren: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.

10       Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *

           sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.

15       Niech znajdą uznanie przed Tobą †

           słowa ust moich i myśli mego serca, *

           Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

Refren: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.

DRUGIE CZYTANIE

Mistyczne Ciało Chrystusa

1 Kor 12, 12-30

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki. Jeśliby noga powiedziała: «Ponieważ nie jestem ręką, nie należę do ciała» – czy wskutek tego rzeczywiście nie należy do ciała? Lub jeśliby ucho powiedziało: «Ponieważ nie jestem okiem, nie należę do ciała» – czyż nie należałoby do ciała? Gdyby całe ciało było wzrokiem, gdzież byłby słuch? Lub gdyby całe było słuchem, gdzież byłoby powonienie?

Lecz Bóg, tak jak chciał, stworzył różne członki, rozmieszczając każdy z nich w ciele. Gdyby całość była jednym członkiem, gdzież byłoby ciało? Tymczasem są wprawdzie liczne członki, ale jedno ciało. Nie może więc oko powiedzieć ręce: «Nie jesteś mi potrzebna», albo głowa nogom: «Nie potrzebuję was».

Raczej nawet niezbędne bywają dla ciała te członki, które uchodzą za słabsze; a te, które uważamy za mało godne szacunku, tym większym obdarzamy poszanowaniem. Tak przeto szczególnie się troszczymy o przyzwoitość wstydliwych członków ciała, gdyż wobec tych, które nie należą do wstydliwych, nie istnieje taka potrzeba. Lecz Bóg tak ukształtował nasze ciało, że zyskały więcej szacunku członki z natury mało godne czci, by nie powstało rozdwojenie w ciele, lecz żeby poszczególne członki troszczyły się o siebie nawzajem. Tak więc, gdy cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie inne członki; podobnie gdy jednemu członkowi okazywane jest poszanowanie, współradują się wszystkie członki.

Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają moc czynienia cudów, potem tych, którzy uzdrawiają, którzy wspierają pomocą, którzy rządzą, którzy przemawiają rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć?

Oto słowo Boże.

AKLAMACJA PRZED EWANGELIĄ

            Por. Łk 4, 18

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,

więźniom głosił wolność.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Słowa Pisma spełniły się na Chrystusie

Łk 1, 1-4; 4, 14-21

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.

W owym czasie:

Powrócił Jezus mocą Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich.

Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.

Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».

Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.

Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście».

Oto słowo Pańskie.

REFLEKSJA NAD CZYTANIAMI

Strzec wolności

ks. Leszek Smoliński

Boski Mistrz naucza w synagodze rodzinnego Nazaretu. Po przeczytaniu fragmentu z księgi proroka Izajasza, Pan Jezus usiadł. W postawie siedzącej nauczyciele żydowscy nauczali swych uczniów. Jezus więc w autorytecie nauczyciela obwieścił, że jest zapowiadanym przez proroka Izajasza Mesjaszem. Przyszedł obwołać „Rok łaski od Pana”. Jezus miał na myśli rok jubileuszowy, który Izraelici obchodzili co 50 lat. Był to czas darowania długów i kar. Najbardziej korzystali z dobrodziejstw tego roku zadłużeni i ubodzy. Chrystus przyszedł do ludzi, którzy są w potrzebie, czyli do ubogich; do tych, którzy potrzebują Jego miłosierdzia.

Syn Boży obdarował ludzi wolnością, która stanowi niezbywalny fundament naszego życia. Św. Jan Paweł II, odwołując się do Dekalogu, mówił w 7 czerwca 1991 w Płocku: „Wolność jest trudna, trzeba się jej uczyć, trzeba się uczyć być prawdziwie wolnym, trzeba się uczyć być wolnym tak, ażeby nasza wolność nie stawała się naszą własną niewolą, zniewoleniem wewnętrznym, ani też nie stawała się przyczyną zniewolenia innych”. Jako ludzie wolni posiadamy możliwość wyboru dobra bądź zła, a więc jesteśmy też odpowiedzialni za dokonane czyny. Miarą zaś wolności jest dobro drugiego człowieka.

Kościół nieustanie stoi na straży wolności, której miarą jest wierność Bogu. Naucza, że na tyle jesteśmy wolni, na ile nasze życie podporządkowujemy woli Bożej. Właściwie rozumiana wolność jest więc zaprzeczeniem zarówno anarchii, jak i samowoli. Zapraszając do naszych serc Jezusa Chrystusa, stajemy się ludźmi wolnymi. Zostajemy wezwani do wolności, której żadne ziemskie ograniczenie nie może nas pozbawiać. Przykładem człowieka, który w życiu umiłował wolność i pokazał, jak być wolnym pomimo zewnętrznego zniewolenia, jest dla nas Sługa Boży Stefan kard. Wyszyński (1901-1981). Od momentu aresztowania 25 września 1953 roku aż do 28 października 1956 roku, kiedy odzyskał wolność, Prymas Tysiąclecia ostro zaprotestował przeciw oczywistemu bezprawiu. Efekt? Przez trzy lata przebywał w kolejnych, ściśle odizolowanych od świata, ośrodkach odosobnienia Rywałdzie Stoczku Warmińskim, Prudniku i Komańczy, pozbawiony możliwości jakiegokolwiek kontaktu ze światem zewnętrznym, z rodziną, wiernymi i hierarchią Kościoła. Komunistyczne władze kontynuowały bezwzględną walkę z jedyną realną siłą, z Kościołem, który pod przewodnictwem Prymasa stawiała opór prowadzonej od lat polityce laicyzacji i zniewolenia narodu. Dlatego też uznali, że usunięcie hierarchy ułatwi im zadanie. Niezłomny Prymas dowiódł jednak, że stanowczy opór wobec szykan i bezprawia nie tylko ma sens, ale w rezultacie może przynieść zwycięstwo.

Nie możemy oddzielać Boga od swojego życia, bo to On przez swojego Syna wyswobodził nas do wolności. Bóg nie jest przy nas tylko w niedziele na Mszy świętej, jest przy nas w drugim człowieku, obdarza nas prawdziwą wolnością. Aby jednak być wolnym, trzeba dbać o prawdę w swoim życiu. Rok łaski od Pana trwa nadal. Jezus pragnie obdarzać nas łaską wewnętrznej wolności ale tylko tych, którzy Go potrzebują.        

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

MODLITWA WIERNYCH

Do Boga, który wierny jest w swoim przymierzu i nieustannie pochyla się nad nami, by nas obdarzyć zbawieniem i prawdziwą radością, zanieśmy wspólne błagania.

1.         „Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy”.

Módlmy się za Kościół Boży, aby ze sprawowanej liturgii czerpał siły do głoszenia światu ewangelii zbawienia. Ciebie prosimy.

2.         „On zaś nauczał ich w synagogach, wysławiany przez wszystkich”.

Módlmy się za Ojca Świętego Franciszka, aby Chrystus utwierdzał i pomnażał jego apostolską gorliwość. Ciebie prosimy.

3.         „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie…”

Módlmy się za biskupów, prezbiterów i diakonów, aby swoim życiem świadczyli o wielkiej wartości pełnego poświęcenia się Bogu. Ciebie prosimy.

4.         „…abym obwoływał rok łaski od Pana …”

Módlmy się za zmarłego kardynała Józefa Glempa, aby w Bogu, któremu w swoim życiu służył odnalazł wieczną radość

5.         „Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione”.

Módlmy się za nas tu zgromadzonych, abyśmy słuchając słowa Bożego, poznali prawdę i w jej świetle układali swe życie. Ciebie prosimy.

Boże, który przez swojego Syna zawarłeś z ludźmi wieczne przymierze miłości, wysłuchaj modlitw Twojego Kościoła i spraw, aby ubogacony darami Ducha Świętego prowadził wszystkie Twoje dzieci na wieczną ucztę zbawionych. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

MODLITWA NAD DARAMI

            Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie i uświęć nasze dary, *

aby się stały dla nas Sakramentem zbawienia.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED PREFACJĄ

Wyśpiewajmy Bogu pieśń uwielbienia za to, że nieustannie troszczy się o Jego Mistyczne Ciało Chrystusa – Kościół.

PREFACJA

29. Misterium zbawienia

            Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, *

abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, *

Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże, *

przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

On bowiem, litując się nad grzesznymi ludźmi, *

narodził się z Maryi Dziewicy, *

przez swoją mękę na krzyżu * wybawił nas od śmierci wiecznej, * a zmartwychwstając, dał nam wiekuiste życie.

Dlatego z Aniołami i Archaniołami *

i z wszystkimi chórami niebios *

głosimy Twoją chwałę, *

razem z nimi wołając...

ANTYFONA NA KOMUNIĘ

Ps 34, 6

Przystąpcie do Pana, a rozpromienicie się radością, *

oblicza wasze nie zapłoną wstydem.

MODLITWA PO KOMUNII

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy zawsze się radowali Twoim Darem, *

z którego czerpiemy nowe życie.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED ROZESŁANIEM

Każdy z nas jest cząstką Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa. W organizmie nie ma elementów zbędnych. Każda część ludzkiego ciała ma swoje zadanie do wypełnienia. Tak i w Kościele są i duchowni, i świeccy, i zakonnicy.

Przyjmijmy z wiarą błogosławieństwo Boże, niech ono nas umacnia, abyśmy odnaleźli swoje miejsce w Kościele i prawidłowo realizowali Boże powołanie.