luty 2020 r.

WZGÓRZA W BLASKU

MIŁOSIERDZIA.

Teksty Liturgii Mszy św. z homilią

     4/750                   -           26 stycznia 2020 r.A.

Niedziela, 2 lutego 2020

OFIAROWANIE PAŃSKIE

Święto

Teksty liturgii Mszy św.

Kolor szat liturgicznych: biały

Błogosławieństwo i procesja ze świecami

Pierwsza forma: procesja

W odpowiedniej porze wierni gromadzą się w mniejszym kościele lub w innym odpowiednim miejscu poza kościołem, do którego ma się udać procesja. Wierni trzymają w rękach świece, nie zapalone.

Kapłan w towarzystwie służby liturgicznej udaje się na miejsce zgromadzenia, ubrany w szaty mszalne koloru białego. Zamiast ornatu może włożyć kapę, którą zdejmuje po procesji.

Wszyscy zapalają świece. W tym czasie śpiewa się:

ANTYFONA NA WEJŚCIE

por. Iz 35, 4-5

Oto nasz Pan przyjdzie z mocą *

i oświeci serca sług swoich.

Alleluja.

Można śpiewać inną odpowiednią pieśń.

Kapłan pozdrawia wiernych jak we Mszy św., a następnie wprowadza ich do świadomego i czynnego udziału w obrzędach tego święta. Może się posłużyć słowami niżej podanymi lub podobnymi:

Drodzy bracia i siostry! Przed czterdziestoma dniami obchodziliśmy święto Narodzenia Chrystusa. Dzisiaj wspominamy dzień, w którym Jezus został przedstawiony w świątyni. W ten sposób nie tylko wypełnił przepis prawa Starego Testamentu, lecz spotkał się ze swoim ludem, który z wiarą Go oczekiwał. Symeon i Anna, prowadzeni i oświeceni przez Ducha Świętego, przybyli do świątyni, poznali Chrystusa i z radością wyznali wiarę w Niego. Podobnie i my, zgromadzeni przez Ducha Świętego, dążymy na spotkanie z Chrystusem. Znajdziemy Go i poznamy przy łamaniu chleba, a kiedyś spotkamy się z Nim, gdy przyjdzie w chwale.

Po wprowadzeniu kapłan, mając ręce złożone, błogosławi świece, mówiąc:

MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA

Módlmy się. Boże, źródło wszelkiego światła,

Ty dzisiaj ukazałeś sprawiedliwemu Symeonowi światło na oświecenie pogan, † pokornie Cię błagamy, pobłogosław te świece i przyjmij prośby swojego ludu,

który się zgromadził, aby je nieść ku Twojej chwale; *

spraw, niech drogą cnót dojdzie do światłości bez końca.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

Kapłan kropi świece wodą święconą, nic nie mówiąc.

Następnie bierze świecę przygotowaną dla niego i wzywa do rozpoczęcia procesji, mówiąc:

Idźmy w pokoju na spotkanie z Chrystusem.

W czasie procesji śpiewa się antyfonę z pieśnią Symeona albo inną odpowiednią pieśń:

ANTYFONA PIERWSZA

Łk 2, 32

Ant. Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.

Teraz, o Panie, pozwól odejść swemu słudze w pokoju *

według słowa Twojego.

Ant. Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.

Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie.

Ant. Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.

Któreś przygotował wobec wszystkich narodów.

Ant. Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela.

Gdy procesja wchodzi do kościoła, śpiewa się mszalną antyfonę na wejście. Po wejściu do prezbiterium kapłan oddaje świecę ministrantowi, zbliża się do ołtarza i całuje go. Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, można ołtarz okadzić. Następnie kapłan udaje się do krzesła. Jeżeli w czasie procesji używał kapy, zdejmuje ją i wkłada ornat.

Po hymnie Chwała na wysokości kapłan odmawia kolektę. Dalej Mszę św. odprawia się w zwykły sposób.

Druga forma: uroczyste wejście

Wierni gromadzą się w kościele ze świecami w rękach. Kapłan ubrany w białe szaty udaje się z ministrantami i delegacją wiernych na odpowiednie miejsce, gdzie większa część wiernych może uczestniczyć w obrzędach. Miejsce to można wyznaczyć przed bramą kościoła albo w samym kościele.

Gdy kapłan przyjdzie na wyznaczone miejsce, zapala się świece w czasie śpiewu antyfony Oto nasz Pan albo innej odpowiedniej pieśni.

Kapłan pozdrawia wiernych, wygłasza pouczenie i błogosławi świece, jak podano wyżej, następuje procesja do ołtarza ze śpiewem jak wyżej.

Jeśli, ze względu na okoliczności, błogosławieństwo świec musi się odbyć w prezbiterium, kapłan po wejściu staje na miejscu przewodniczenia. Wierni zapalają świece w czasie śpiewu antyfony Oto nasz Pan, po czym kapłan pozdrawia wiernych, wygłasza pouczenie i błogosławi świece (jak podano wyżej). Następnie kapłan z usługującymi i przedstawicielami wiernych przechodzi uroczyście między ludem ze śpiewem.

W wyjątkowych sytuacjach, gdy nawet przejście między ludem jest niemożliwe, kapłan po wejściu staje na miejscu przewodniczenia. Wierni zapalają świece w czasie śpiewu antyfony Oto nasz Pan; po zapaleniu świec, w czasie śpiewu, kapłan pozdrawia wiernych, wygłasza pouczenie i błogosławi świece. Następnie śpiewa się pieśń Symeona lub inna odpowiednią pieśń; w tym czasie wszyscy stoją. Kapłan całuje ołtarz, śpiewa się hymn Chwała na wysokości i kapłan odmawia kolektę. Dalej Mszę św. odprawia się w zwykły sposób.

Msza święta

ANTYFONA NA WEJŚCIE

         por. Ps 48, 10-11

Przyjęliśmy, Boże, Twoje miłosierdzie we wnętrzu Twej świątyni. *

Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. *

Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu...

WPROWADZENIE DO LITURGII

Chrystus ofiarował się za nas. Przyszedł do ludzi, którzy żyją w strachu przed śmiercią, którzy żyją w ciemności grzechu. Przyszedł, by także nam przynieść światło zbawienia, nadzieję spełnienia oczekiwań, wyzwolenie z grzechu. Przyjmijmy więc w naszej świątyni światłość Jezusa Chrystusa. Przyjmijmy je z rąk Maryi, jak starzec Symeon, który bez lęku spojrzał w śmierć, trzymając w swych ramionach światłość świata, nadzieję grzeszników, nieśmiertelnego Króla wieków.

Podlegamy niewoli grzechu i boimy się śmierci, uznajmy więc swe grzechy wobec Boga żywego, by przyjąć wyzwolenie, przebaczenie i światło Chrystusa.

KOLEKTA

         Wszechmogący, wieczny Boże, Twój Jednorodzony Syn, który przyjął nasze ludzkie ciało, został w dniu dzisiejszym przedstawiony w świątyni, † pokornie Cię błagamy, * spraw, abyśmy mogli stanąć przed Tobą z czystymi sercami. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

WPROWADZENIE DO LITURGII SŁOWA

Słowo Boże, przeznaczone na dzisiejsze święto Ofiarowania Chrystusa w świątyni, kreśli przed nami odpowiedź na podstawowy problem człowieka — strach przed śmiercią. Tylko Chrystus może nas od tego strachu uwolnić, dlatego Bóg posłał Go na ziemię. Przychodzi On do nas, by oczyścić i przynieść wyzwolenie. To przyjście Chrystusa dobrze odczytali starzy ludzie, którzy wyszli na Jego spotkanie w świątyni jerozolimskiej. To słowo jest także dla nas, zastarzałych w grzechu i strachu przed niewiadomą istnienia. To słowo niesie nam światło zbawienia i nadzieję życia.

PIERWSZE CZYTANIE

Przybędzie do swojej świątyni Pan,

którego oczekujecie

Ml 3, 1-4

Czytanie z Księgi proroka Malachiasza

To mówi Pan Bóg:

«Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy On się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za minionych dni i pradawnych lat».

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY

Ps 24 (23), 7-8. 9-10 (R.: por. 10b)

Refren: Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały.

7       Bramy, podnieście swe szczyty, †

        unieście się, odwieczne podwoje, *

        aby mógł wkroczyć Król chwały!

8       «Któż jest tym Królem chwały?» †

        «Pan, dzielny i potężny, *

        Pan, potężny w boju».

Refren: Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały.

9       Bramy, podnieście swe szczyty, †

        unieście się, odwieczne podwoje, *

        aby mógł wkroczyć Król chwały!

10     «Któż jest tym Królem chwały?» *

        «Pan Zastępów, On jest Królem chwały».

Refren: Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały.

DRUGIE CZYTANIE

Chrystus upodobnił się do braci

         Hbr 2, 14-18

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Ponieważ dzieci mają udział we krwi i w ciele, dlatego i Jezus także bez żadnej różnicy otrzymał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli.

Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co się odnosi do Boga – dla przebłagania za grzechy ludu.

Przez to bowiem, co sam wycierpiał poddany próbie, może przyjść z pomocą tym, którzy jej podlegają.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Łk 2, 32

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Światło na oświecenie pogan

i chwałę ludu Twego, Izraela.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA

Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie

    Łk 2, 22-40

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu

w pokoju, według Twojego słowa.

Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,

które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:

światło na oświecenie pogan

i chwałę ludu Twego, Izraela».

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, kórzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.

A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaret.

Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Oto słowo Pańskie.

HOMILIA

Ujrzeć zbawienie

ks. Leszek Smoliński

Święto Ofiarowanie Pańskiego obchodzi Kościół czterdzieści dni po Bożym Narodzeniu. Wiążą się z nim trzy wydarzenia: „oczyszczenie Maryi”, „wykupienie” pierworodnego Dziecka przez uiszczenie przewidzianej przez Prawo ofiary oraz „przedstawienie” Go w świątyni. Po kultowym akcie przedstawienia, czyli ofiarowania na wzór ofiar składanych przez kapłanów w Świątyni, ma miejsce scena prorocza. Prorokini Anna i sędziwy prorok Symeon jako przedstawiciele wierzącego Izraela, pod natchnieniem Bożego Ducha pozdrawiają „Mesjasza Pańskiego”.

Zatrzymajmy się przez chwilę nad postacią Symeona. Ewangelista Łukasz określa go jako człowieka sprawiedliwego i pobożnego, który i wyczekuje pociechy Izraela. Żyje on w bliskości Świątyni, w otwarciu na pełnienie woli Bożej. Jako człowiek duchowy jest wrażliwy na Boże natchnienia. Dlatego pojawia się w Świątynio w momencie, gdy wchodzi do niej Święta Rodzina. Bierze w objęcia i błogosławi Dziecię Jezus. „W tym serdecznym uścisku, jaki spadkobierca dotychczasowych dziejów zbawienia przekazuje Temu, który jest „Pociechą” nowego Izraela, widać wypełnienie i dokonanie tego, co miało przyjść” (E. Szymanek).

Symeon pełen wdzięczności wobec Władcy wyśpiewuje radosny kantyk. To pieśń, która wypełnia i wieńczy życie tego starca, a przez niego i całe Stare Przymierze, którego on jest przedstawicielem. Stanowi ona od czasów starożytnych w Kościołach Wschodu i Zachodu część modlitwy liturgicznej na zakończenie dnia. Symeon pod koniec ziemskiego życia widzi zbawczą misję, którą ma wypełnić wobec ludzkości Dziecię Jezus. To rodzi w nim pokój serca i ufność w Boże obietnice. Symeon nazywa Chrystusa „światłem na oświecenie pogan”, których wyzwala z ciemności bałwochwalstwa i grzechu, oraz „chwałą ludu Twego Izraela”. W ten sposób wskazuje, że misja Zbawiciela, zapowiedziana przez proroków, dotyczy zarówno Greków, jak i Żydów.

Po oddaniu chwały Bogu i słowach radości odnoszących się do Dzieciątka, Symeon proroczo zwiastuje krzyż. Jezus, który ma nieść światło całemu światu, ma stać się dla tego świata również znakiem sprzeciwu. W to cierpienie zostanie również włączona Maryja, której dusze przeniknie miecz boleści.

Jeśli chcemy ujrzeć zbawienie, warto stać się stałym bywalcem świątyni. Chociaż cały świat należy do Boga, to szczególnym miejscem spotkania z Nim jest Jego dom. Tu dokonuje się ofiara Nowego Przymierza, z której możemy zaczerpnąć siły do zmagania z trudną rzeczywistością. Spotkanie z Panem jest okazją, aby na nowo rozpalić w sobie Boże dary, których dawcą jest Duch Święty.

Do bycia światłem dla świata są w sposób szczególny wezwane osoby, które przez konsekrację oddają się na wyłączną służbę Bogu. Obchodzony w Kościele powszechnym od 1997 roku Dzień Życia Konsekrowanego stanowi okazję, aby osoby poświęcone Bogu odnowiły konsekrację chrztu i konsekrację zakonną oraz ponowiły ofiarowanie siebie w służbie Bogu i ludziom. Ta konsekracja służy przypomnieniu, że odpowiedzią człowieka na Bożą miłość ma być świętość życia w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie. Wszystko po to, by głosić większą chwałę Bożą i przyczyniać się do dzieła zbawiania świata.

Odmawia się Wierzę w jednego Boga...

MODLITWA POWSZECHNA

W imię Chrystusa, naszego Zbawiciela i Światłości świata, prośmy Boga, aby przyjął naszą modlitwę, przyszedł z pomocą i dał nadzieję pozostającym w strachu przed śmiercią.

1.      Dla Kościoła prośmy, aby z mocą mógł świadczyć o życiu wiecznym objawionym w Chrystusie.

R. Przyjdź nas wysłuchać, Panie nasz i Ojcze.

2.      Dla papieża prośmy, aby był znakiem sprzeciwu wobec krzywdy, głodu, rozwiązłości i ateizmu.

3.      Dla osób konsekrowanych prośmy o dary Ducha Świętego, by były czytelnym znakiem Królestwa Bożego na ziemi.

4.      Dla ludzi starszych i lękających się śmierci prośmy, aby przyjęli z ufnością Chrystusa, który przynosi światło wiary i nadzieję życia wiecznego.

5.      Dla konających prośmy, aby przyjęli śmierć jako wyzwolenie i przejście do światłości niegasnącej.

6.      Dla wszystkich, którzy cierpią niesprawiedliwie, aby wytrwali wiernie przy prawdzie.

7.      Dla zmarłych (...) prośmy, aby oczyszczeni jak złoto w tyglu, zostali przyjęci do wiecznej świątyni światłości i życia.

8.      Dla nas samych prośmy, abyśmy wolni od strachu przed śmiercią, byli świadkami mocy Chrystusa i Jego światłość nieśli poganom.

Boże, Panie życia, wysłuchać i umocnij w nas nadzieję życia wiecznego, abyśmy przyjmując Chrystusa jako Pana i Światłość świata, byli wolni od lęku przed śmiercią i głosili innym zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów. Przez Chrystusa Pana naszego.

MODLITWA NAD DARAMI

Wszechmogący Boże, przyjmij z upodobaniem dary radującego się Kościoła, †

który zgodnie z Twoją wolą składa Tobie,

jako niepokalanego Baranka za życie świata, *

Twojego Jednorodzonego Syna.

Który żyje i króluje na wieki wieków.

PRZED PREFACJĄ

Ten, który ma klucze życia wiecznego, światło zbawienia i odpowiedź na nasze cierpienia, przybywa, by być wśród nas. Dziękujmy Bogu za przejście Chrystusa wśród nas, za Jego ofiarę i za Jego światło, które nas oświeca, prowadzi i ocala od smutku, zwątpienia i śmierci.

PREFACJA

3. Misterium Ofiarowania Pańskiego

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *

abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, *

Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże.

Dzisiaj Maryja Dziewica przyniosła do świątyni *

Twojego Przedwiecznego Syna, *

a Duch Święty ogłosił przez usta Symeona, *

że jest On chwałą Twojego ludu i światłem narodów.

My także radujemy się ze spotkania ze Zbawicielem *

i razem z Aniołami i Świętymi *

wychwalamy Ciebie, wołając...

ANTYFONA NA KOMUNIĘ

         Łk 2, 30-31

Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, *

które przygotowałeś wobec wszystkich narodów.

MODLITWA PO KOMUNII

         Boże, nasz Ojcze, przez Najświętszy Sakrament,

który przyjęliśmy, umocnij w nas swoją łaskę, †

Ty spełniłeś oczekiwanie Symeona

i pozwoliłeś mu oglądać przed śmiercią Chrystusa, *

spraw, abyśmy dążyli na spotkanie ze Zbawicielem i osiągnęli życie wieczne.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

PRZED ROZESŁANIEM

Kościół przypomniał nam dzisiaj, że Chrystus jest naszym światłem, naszym życiem i naszym zbawieniem. Nieśmy te słowa nadziei w nasze życie i nasze przemijanie. Niech one będą jak światło wśród zwątpienia, niech umacniają nas wobec strachu przed śmiercią. Niech niosą nam pomoc i błogosławieństwo Boga.